Werken gericht op 'harmonisch genot'
Als gevolg van de publicatie van L’Estro Armonico in 1711 stond Antonio Vivaldi als een glinsterende ster aan het orkestrale firmament. Vivaldi brengt zijn unieke waaier aan verleidelijke technieken in het spel: meeslepende ritornelli, sprankelende melodieën en een weergaloze ritmische verve. Drie eeuwen later weerklinkt dit motorische ritme nog steeds in het Triple Quartet van minimalist Steve Reich. Net als Vivaldi’s concerti is Reich’s compositie voor drie strijkkwartetten direct toegankelijk voor de luisteraar, hoewel het voor de musici een lastige opgave is. Ook Ligeti’s Ramifications is geschreven voor twaalf strijkinstrumenten, waarvan de helft een kwart toon lager gestemd is. Het resultaat is een heel ander soort harmonische betovering: een klankwereld die schijnbaar amorf is, maar een betoverende aantrekkingskracht heeft. Twee composities vervolledigen dit tijdloze feest van vernieuwende strijkmuziek: Karel Goeyvaerts’ Zang van Aquarius – hier in een bewerking voor acht violen – en een gloednieuw concerto voor strijkers en elektronica van Matt Wright.