Elise groeide op in Escanaffles : een klein dorp met 4 straten, een bakker, een beenhouwer en een schooltje gerund door 2 nonnetjes aan de Schelde. « Vooral als puber heb ik ontzettend genoten van de rust en de natuur, uren fietsen en hardlopen. » Aan de andere kant wist Elise heel snel dat muziek haar toekomst zou worden : « En in mijn dorp, behalve het koor bestaande uit de 2 nonnen aangevuld met enkele krijsende oude dames, gebeurde er heel weinig op muzikaal vlak. Heel frustrerend soms » Haar keuze om contrabas te spelen, was snel gemaakt : « De bas vormt de basis van alle muziek, het draagt de anderen, het is de pizzabodem van de pizza. Neem die weg en de muziek zal leeg aanvoelen. Hij is ontzettend belangrijk, maar staat nooit op de voorgrond, net dat vind ik zo mooi. » Bij B’Rock beleefde Elise ontelbare mooie concerten, herinneringen, reizen. « Als ik dan toch een project moet kiezen, dan ga ik voor Orlando. Zelf ben ik een grote fan van de Italiaanse opera’s van Händel en de Italiaanse taal. Ik heb toen van elk concert genoten, met kippevel er bovenop !” Als Elise niet aan het optreden is, neemt ze stiekem – nu niet meer dus – les elektrische basgitaar aan de muziekschool in Gent. « Het is ontzettend verrijkend om die andere wereld binnen te stappen en zo ook eens Marcus Miller tot de vaste, traditionele jazz standaarts te spelen. Fun en Rock ’n Roll. »