“Neither are the tears always shed in sorrowe, but sometimes in joy and gladnesse”. Tranen van verdriet, maar ook van vreugde. Voorafgaand aan zijn Lachrimae or Seven Tears geeft John Dowland aan dat elke traan, elk van zijn zeven langzame, statige pavanes, anders is. Er zijn oude, zuchtende en trieste tranen; maar ook oprechte en verliefde tranen.
In dit programma met sopraan Francesca Aspromonte klinken Dowlands Lachrimae als een ouverture, de opmaat tot een aangrijpende muzikale reis waar melancholie als rode draad doorheen is verweven.
Deze productie wordt gerealiseerd met de steun van de Tax Shelter maatregel van de Belgische Federale Overheid via Flanders Tax Shelter
